МАНЗАРА

Тун. Янги кун энди бошланди... ТВ да одам савдоси ҳақидаги аллақандай кино кетаяпти. Ўхшаш сюжет, янгилик йўқ, мавзу увол...

ФФУ(!)ТБОЛ

“Навбаҳор” учун мавсум тугади. Ҳар йилгидек, жамоамизнинг уй-сафар учрашувларини архив учун сақлаб қўйдим. Ўйинларнинг ажойиблиги ва ғаройиблигига кўра тоифаларга ажратиб, ранг-баранг дунёнинг пурмаъно бўёқларида ифодаладим.

“ҚОҚИЛИБ ТЕМИР ЙЎЛ ШПАЛЛАРИГА...”

Иккитагина адоқсиз нарса бор: олам ва нодонлик.

Лекин олам борасида ишончим комил эмас.

Альберт ЭЙНШТЕЙН

Салом, тақвим!

Аслида ўтиб кетган воқелик ҳақида ёзадиган одатим йўқ. Лекин баъзан ўтган-кетганнинг моҳияти тузукроқ сабоқ чиқаришга асос туғдиради. Хуллас, ҳар куни эрталаб ишга келганимда столим устида турадиган энли, бежирим муқовалли варақлама тақвимга қараб қўяман. Ўзимга савол бераман: “Балки бугундан тақвим юритишни бошларман?..” Ички муқовасига “Режаларингиз рўёбга чиқсин!” дея ёзилган бу тақвимнинг жўнгина, қитмиргина тарихини ўйлаб, яна ёзиш-чизишдан, қайднома юритишдан воз кечаман. Эртасига боз шу ҳол. Ишқилиб, бир қўшиққа ўхшатиброқ айтганда: “ҳар саҳарда шу бўлар такро-оо-о-р...”

ЁШЛАР ИЖОДИ: ўзлик, услуб, маҳорат

Уч шоир, уч олам...

Шеър тоза, ғаразсиз юракдан оқаётган селдирки, ботиниб шарҳлашдан кўра ўқиб, қайта-қайта ўқиб, хаёл суриш, завқланиш ёқимли машғулотдир. Аммо муайян бир шеърга, шоирга доир ўйлар жамланиб, яхлитланиб бориши асносида, кузатувларни ўртоқлашиш истаги туғилар экан.

НИГОҲ...

Ўрда-қирда, дала-тузда, овулда-кентда нигоҳлар тўқнашади: лаҳзалик тўқинишда сийрат кафтдек сезилади. Аммо кимга сезилади? Билгичга, синчига.

Саломат ИБРАГИМОВА: “ОФТОБИМ ҲАМ МОҲТОБИМ, ИТОБИМ ҲАМ ШИТОБИМ КИТОБДИР...”

Китобга ҳар ким ўз иқтидори, тарбияси, дид-савияси қадар муҳаббат қўяди ва ана ўша муҳаббат унинг жамиятдаги мавқеини ҳам белгилаб беради, десак, муболаға бўлмас.. Табиийки, ўтар йўлнинг пасту баландларида бу тарз одамлар билан кўришамиз, суҳбатлашамиз.